MIJN COUPE VAN 1964

Flash-back: Oude liefde roest niet

Advertentie uit 1963 (bron: Time Magazine) Mijn eerste kennismaking met een Karmann Ghia was als tiener in de late jaren ‘60, onderweg naar school met mijn jongere broer. Op de straathoek stond een lage, rode sportwagen coupé geparkeerd en daarin zat – jawel – mijn leraar Nederlands… te stoeien met een pittige blondine: le coup de foudre!   Dat beeld is me altijd bijgebleven en bleek achteraf heel typerend voor de sensuele uitstraling die de auto had in de reclame, waar hij vaak met vrouwen werd afgebeeld. Wist ik toen veel dat hij dezelfde genen had als de braaf uitziende VW 1500 Type 3 “bolhoed” waar mijn vader mee rondreed.   Het is 25 jaar bij die prille oogverblinding gebleven. De tijd die voorbij ging maakte er een gezochte oldtimer van. Een paar jaar later liet mijn vader de kans schieten om een lichtblauwe Mercedes 190 SL hardtop uit dezelfde periode voor ‘n prikje van een vriend op de kop te tikken. Dat was een opdoffer die me deed knarsetanden...

de Notchback van mijn vader Mercedes 190 SL (bron: Zuidam Mercedes Classics))

Mijn eerste eigen auto was een knalgele occasie 70’s Kever, die me tot de laatste snik trouw bleef. Hij werd ingeruild voor een oranje VW Polo Hatchback en daarna stapte ik over op Ford. Mijn gele '70s Kever EYR601 VW Polo uit 1976 (bron: archief Volkswagen) Ook al ging ik dan vreemd, met de Escort Type III, die tot wagen van het jaar was uitgeroepen, kreeg ik oog voor autohistorie en design. De luchtgekoelde Volkswagen stond nog even in de schaduw van andere iconen, de Mercedes 300 SL vleugeldeur voorop. Ford Escort uit 1981 (bron: catalogus Ford Europa) Tot Minichamps in 1994 een model uitbracht van een Karmann in de schaal 1 op 24, zowel in cabrio als coupé uitvoering. Het was de 1970 versie, met de hoekige knipperlichten vooraan, het tankdeksel rechtsbuiten en het dashboard in houtfineer. Ik kon maar niet beslissen welke ik de mooiste vond: in rood, zilver of crème. Uiteindelijk koos ik de rode cabriolet.  Daar zijn later andere versies bijgekomen van andere fabrikanten. Mijn verzameling telt intussen een twintigtal stuks in diverse schalen, hetzij uit metaal, blik of plastic (naast Kevers, busjes, Type 3 en Porsche 356). Ook de achtergrondinfo groeide met de jaren aan en zo leerde ik onder meer een vroege “lowlight” onderscheiden van latere varianten.  Vanaf 2005 had het virus me helemaal te pakken en begon ik marktprijzen te vergelijken. Door de hobby kwam ik in contact met een Nederlands verzamelaar, die ook Karmanns bezat op ware grootte. In de zomer van 2009 zette hij er opeens één te koop. Derde keer, goede keer en zo is de cirkel weer rond: Karmann lover once and forever! Karmann Ghia 1970 van Minichamps (bron: catalogus ed. 1-1994)